افسانه نرگس
جوان زیبایی هر روز می رفت تا زیبایی خود را در یک دریاچه تماشا کند.چنان شیفته ی خود می شد که روزی به درون دریاچه افتاد و غرق شد. در مکانی که از آنجا به آب افتاده بود, گلی رویید که نرگس نامیدندش.
هنگامی که نرگس مرد،الهه های جنگل به کنار دریاچه آمدند که دریاچه ی آب شیرین را سرشار از اشک های شور یافتند.
الهه ها پرسیدند : چرا می گریی ؟
دریاچه گفت : برای نرگس می گریم .
الهه ها گفتند: آه شگفت آور نیست که برای نرگس میگریی....و ادامه دادند: هر چه بود با آنکه همه ی ما همواره در جنگل در پی او می شتافتیم تنها تو فرصت داشتی ازنزدیک زیبایی او را تماشا کنی.
دریاچه پرسید: مگر نرگس زیبا بود؟
الهه ها شگفت زده پاسخ دادند: کی بهتر از تو میتواند این حقیقت را بداند؟
هر چه بود هر روز در کنار تو می نشست.
دریاچه مدتی ساکت ماند.سرانجام گفت : من برای نرگس میگر یم اما زیبایی او را در نیافته بودم.
برای نرگس میگریم چون هر بار از فراز کناره ام به رویم خم می شد می توانستم در اعماق دیدگانش بازتاب زیبایی خودم را ببینم.
بی تو
و باز یک روز دیگر و احساس دیگری به زندگی............
بی تو همه جا میروم و ........................................
آواره
بیش چشم آدم آواره گل هم بوی کاگل میدهد
زندگی دور از وطن طعم حلاحل میدهد
ماه تنها بود و من ...
خبر جدید وبلاگ جدید من متولد شد بهش سر بزنین
همه میپرسن:......
چیست درزمزمه ی مبهم آب؟......
چیست درهمهمه دلکش برگ؟......
چیست دربازی این ابر سفید؟......
روی این آبی آرام بلند؟......
که تورا می برد این گونه به ژرفای خیال......
چیست درخلوت خاموش کبوترها؟......
چیست درکوشش بی حاصل موج ها؟......
چیست درخنده ی جام؟......
که توچندین ساعت به آن می نگری......
نه به ابر...نه به آب...نه به برگ...
نه به این آبی آرام بلند......
نه به این آتیش سوزنده که لغزید به جام......
نه به این خلوت خاموش کبوترها......
من به این جمله می اندیشم......
به تو می اندیشم......
ای سروپا همه خوبی...من تنها به تو می اندیشم...
سلام
یکی می برسد اندوه تو از چیست؟
سبب ساز سکوت مبهمت چیست؟
برایش صادقانه می نویسم
برای آنکه باید باشد و نیست.
سلام.
آخه....
سلام دوستان من هرچه وبلاگ میسازم به دلایلی از دستم میرن
امید وارم این یکی را بتوانم حفظ کنم به کمک شما خواننده گاه عزیز.